Ὤ βάθος πλούτου, και σοφίας καί γνώσεως Θεού! ὡς ἀνεξερεύνητα τά κρίματα αὐτοῦ, καί ἀνεξιχνίαστοι αἰ ὁδοί αὐτοῦ! Ἄκουε οὐρανέ, καί ἐνωτίζου ἡ γῆ· ὅτι ὁ Θεός τε καί Κτίστης, σαρκός εἰσέδυ πλάσιν!
Με την ίδια έκπληξη και θαυμασμό ζει ο Καστορίας κάθε υπερφυές γεγονός της Πίστεως. Συνταράσσεται μέχρι τα ενδότερα της ύπαρξής του. Η αγαθή του ψυχή πάλλεται στο ρυθμό της Χάριτος και της προσευχής. Η ψαλμωδία και η κατάνυξη είναι δομικά στοιχεία των κυττάρων του. Τα Χριστούγεννα όμως ήταν πάντοτε μία διαφορετική ιστορία. Η εσωτερική αυστηρή επιμέλεια της φάτνης της ψυχής του τον συνέπαιρνε. Έπρεπε να καθαρισθεί, να στολισθεί, να φορτωθεί ελεημοσύνες και καλοσύνες, και προσευχές και δεήσεις και πολλά, μα πάρα πολλά δάκρυα, ώστε να αναμένει ανακουφισμένος και χαμογελαστός στο κατώφλι της ψυχής του, τον μεγάλο επισκέπτη.. τον ίδιο τον Χριστό!
Φέτος ο Καστορίας, όπως παραχώρησε η ανερμήνευτη βουλή του Θεού, έζησε τα Χριστούγεννα διαφορετικά.. εντελώς διαφορετικά.. όχι μέσα στη νοερή φάτνη της ψυχής του, αλλά μέσα στην «ιατρική» φάτνη της φιλόξενης και δραστήριας ενταντικής του νοσοκομείου. Φέτος ο Καστορίας πέρασε τα Χριστούγεννα μαζί με τους ιατρούς και τους νοσηλευτές.. τους σιωπηλούς και ακάματους εργάτες της υγείας και της επιστήμης.. τις ηρωικές αυτές μορφές που ποτέ και κανείς δεν αναγνωρίζει.. εκτός του Θεού! Εκεί, στη φάτνη της ΜΕΘ, πέρασε τα Χριστούγεννα το φθαρτό σώμα του Καστορίας.. ανάμεσα στους ρυθμικούς βόμβους των μηχανημάτων και στις οθόνες με τις πολύχρωμες ενδείξεις..
Η ζεστή και ευγενική του όμως καρδιά, το βράδυ των Χριστουγέννων, ζήτησε και πήρε προσωρινό εξιτήριο. Η ασυγκράτητη και αδούλωτη ψυχή του έπρεπε να τρέξει στο ποίμνιό του. Είμαι βέβαιος ότι πέρασε και ευλόγησε και ευχήθηκε σε κάθε σπίτι της μικρής του ποίμνης.. και μετά θα πήγε στα πέρατα της πατρίδος μας.. να ευχηθεί και να ευλογήσει όσους τον γνωρίζουν.. πήγε στο Πατριαρχείο, πήγε στην Αρχιεπισκοπή, πήγε σε Μητροπόλεις και μοναστήρια, σε σπίτια, σε νοσοκομεία, σε απόδημους και ξεχασμένους.. πολύ θα καθυστέρησε στο Άγιον Όρος! θα πέρασε από κάθε παππούλη που γνωρίζει, να πάρει τις ευχές τους.. φέτος δεν είχε τους υλικούς περιορισμούς για να πάει παντού!
Και αφού θα πήγε παντού, μετά θα επέστρεψε στην καθέδρα του.. στο ιερό του Επισκοπείο. Εκεί, θα επέβλεψε τα καθαρά και αναμμένα καντήλια, τις καθαρές αναμμένες λαμπάδες, το ευωδιαστό λιβάνι, το θυμιατό.. εκεί θα έλεγξε εάν τα λουλούδια της Παναγίας είναι φρέσκα και το νερό είναι καθαρό.. και μετά αφού θα σιγουρεύτηκε ότι όλα ήταν έτοιμα, θα πήγε να ασπασθεί μία μία όλες τις εικόνες.. πρώτα της Παναγίας και μετά όλες τις άλλες.. και μετά θα πήγε στα Ιερά Λείψανα.. θα τα ασπάσθηκε ένα ένα.. με σεβασμό.. θα έλεγα και με λαχτάρα.. και μετά θα κάθισε στη θέση του στο παρεκκλήσι, στο παραθρόνιο.. είμαι βέβαιος, ίσως όμως και να λαθεύω, ότι το κομποσχοίνι του στο παραθρόνιο λικνίστηκε κάποιες στιγμές.. εκεί, στο παρεκκλήσι του φωταγωγημένου επισκοπείου, θα κάθισε να ακούσει όλη την αγρυπνία που αναμεταδίδονταν μέσω διαδικτύου και που τέλεσε σε μακρινό μοναστήρι ο πνευματικός του υιός.. ο Σιατίστης Αθανάσιος.. και θα χαμογελούσε σίγουρα με ικανοποίηση.. πάντοτε ο Σεβ.Αθανάσιος του φέρνει χαμόγελο!
Μετά, προς το πρωί πλέον, αφήνοντας τον διακονητή του επισκοπείου να σύρει τα βήματά του κάτω από την πνικτή βαριά ανάσα της πνευμονίας, θα πέταξε γρήγορα στον άλλο διακονητή.. αυτόν του νοσοκομείου.. που έμεινε να φυλάει μόνος το δωμάτιο του νοσοκομείου.. συντροφιά με τα Ιερά Λείψανα και τους νοσηλευτές.. θυσία τω Θεώ..
Πρωί Χριστουγέννων και ο Καστορίας αφού θα βεβαιώθηκε ότι όλα κύλησαν πνευματικά και πανευφρόσυνα, θα ξαναγύρισε στο ταπεινό του σαρκίο.. στον προσωπικό του Γολγοθά.. ήσυχος όμως ότι όλα κυλούν σύμφωνα με την πρόνοια του Θεού!
Καλή ανάρρωση Σεβασμιώτατε πατέρα μας.. Καλά Χριστούγεννα σε όλους.. Αμήν.
