Ενα υπεροχο πρωινό είχα την ευκαιρία να περάσω σήμερα, με την παρέα του Όμιλος Αντισφαίρισης Χιονοδρομίας Άργους Ορεστικού όχι μόνο στους καταρράκτες, αλλά και σε άλλες όμορφες και ιστορικές περιοχές του χωριού.
Έτσι λοιπόν, ξεκινήσαμε αφήνοντας τα αυτοκίνητα στην περιοχή “Καλιγάρεια”, (το τοπωνύμιο προέρχεται από περιοχή των τειχών του Βυζαντίου), στην βρύση διπλα στο δρόμο, κάτω ακριβώς από τον γκρεμό όπου στην Βυζαντινή εποχή, υπήρχαν σκήτες μοναχών. Ανεβήκαμε τα βράχια που οδηγούν στο πλάι, στα λιγοστά πλέον ερείπια του βυζαντινού ναού του Αγίου Δημητρίου, (κατασκευασμένος μαζι με τον Άγιο Γεώργιο Ομορφοκκλησιάς και την Παναγία Ζευγοστασίου), και ακολουθώντας, το κάποτε καλντερίμι, (τώρα μονοπάτι), βρεθήκαμε στον χωματόδρομο έξω από τα Σπήλαια που οδηγεί στο Ζευγοστάσιο, με την απίστευτη θέα, από Περιβόλι, Μελάνθιο, Υψηλό, Καστοριά, μέχρι τον Προφήτη Ηλία του Αργους.
Αμέσως μετά, περάσαμε από το χωριό κι από κει κατηφορήσαμε για τους καταρράκτες. Αφού φτάσαμε στο παλιό καλντερίμι τους, που κι αυτό πλέον σε ελάχιστα σημεία σώζεται, φτάσαμε σε λίγο στο ρυάκι, και στην συνέχεια αριστερά πάνω απ τον μεγάλο καταρράκτη…
Εντυπωσιακός και επιβλητικός, με περισσότερο νερό από ότι το καλοκαίρι (δεν στερεύει όμως ποτέ…), μας δυσκόλεψε λίγο στην θέαση του, λόγω μικρής κατολίσθησης.., αλλά τελικά άξιζε τον κόπο…
Στην συνέχεια, ακολουθώντας, πισω, κοντρα, το ρυάκι, φτάσαμε κάτω από τον μικρό καταρράκτη.
Εκεί.., τα επιφωνήματα ενθουσιασμού για την ομορφιά του σημείου, ήταν η αρχή της μεγάλης μας στάσης.
Αφού λοιπόν φωτογραφηκαμε, (καποιοι μπήκαμε και πίσω από τα νερά), κι αφού τα είπαμε για λίγο, μετά ξεκινήσαμε για πίσω…
Μέχρι που, πήραμε τον χωματόδρομο γύρω απο τους πρόποδες του χωριού, που μας οδήγησε στην θέση “Μαρίτσα”, κι από εκει κατεβαίνοντας συναντήσαμε ένα άλλο καλντερίμι, που αυτήν τη φορά σωζόταν ακόμη σε μεγάλο μέρος του, και μας οδηγησε στα χωράφια στην ποταμιά, κοντά στο μέρος όπου ξεκινήσαμε το πρωί…
Κανείς απο τους συμμετέχοντες δεν έδειχνε σημάδια κούρασης, παρα τα χιλιόμετρα… Ίσως η ψυχική ικανοποίηση για όσα όμορφα είδαμε, και η καλή παρέα, υπερκάλυπτε οποιαδήποτε κούραση…
Όλοι εξέφραζαν τον ενθουσιασμό και την ικανοποίησή τους για όσα όμορφα είδαν και έζησαν…
Εγώ πάλι.., δεν βρίσκω λόγια να περιγράψω τη σημερινή εμπειρία… Και γιατί είχα τη χαρά να ξαναβρεθώ σε πανέμορφα μέρη του χωριού μου που η καθημερινότητα πλέον δεν μου δίνει τη δυνατότητα να απολαμβάνω συχνά, αλλά κυρίως γιατί, όπως λένε, ακόμη και στον παράδεισο θέλει καλή παρέα… Και χωρίς ίχνος υπερβολής, η έννοια της παρέας, και μάλιστα της καλής παρέας, ήταν σήμερα διάχυτη σε όλη την πεζοπορία…
Μιχάλης Ζ.
