Διήγημα της Λάουρας Τσιάγγου:

“ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΤΟ ΓΑΒΡΟ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

Ήταν Σεπτέμβρης του 1949 και ο εμφύλιος πόλεμος μόλις είχε τελειώσει, με τις μάχες στο Γράμμο και Βίτσι.

Διάφορες οργανώσεις στην πόλη μας του Άργους Ορεστικού, με την έγκριση των στρατιωτικών και πολιτικών αρχών, αποφάσισαν να επισκεφθούν το χωριό Μελά για το μνημόσυνο του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά.

Έτσι, στις 18 του μήνα, μέλη της φιλοπτώχου Αδελφότητος, πρόσκοποι, δάσκαλοι, καθηγητές, αξιωματικοί, και άλλοι Αργίτες, ξεκίνησαν με στρατιωτικά αυτοκίνητα.

Στο Γάβρο, στη στροφή του δρόμου έγινε το κακό…

Το πρώτο αυτοκίνητο τινάχτηκε από τη νάρκη φλεγόμενο και ακολούθησαν σκηνές τρόμου. Έχασαν τη ζωή τους με φριχτό θάνατο οχτώ συμπολίτες μας και ο άγνωστος στρατιώτης οδηγός. Εικόνα τραγική και απερίγραπτη. Στην ομαδική κηδεία στο ναό της Αγίας Παρασκευής η κοινωνία μας όλη θρήνησε τους αδικοχαμένους και πολύ αξιόλογους ανθρώπους του τόπου μας.

Εδώ και αρκετά χρόνια, σ’ αυτό το σημείο του δρόμου, υπήρχε ένα απλό και απέριττο μνημείο, χάρη στην ευαισθησία του τότε Δημάρχου μας Μ. Ζάχου και του συλλόγου <<ΟΡΕΣΤΙΣ>>. Από τότε εκεί κάθε χρόνο ανελλιπώς τελείται το μνημόσυνο των πεσόντων, με πρωτοβουλία του Συλλόγου μας και την συμμετοχή του Δήμου. Συμπαρίστανται συγγενείς των θυμάτων και πλήθος κόσμου. Έτσι η μνήμη τους παρέμεινε ζωντανή.

Και φέτος στις 19 Σεπτεμβρίου τελέσθηκε εκεί το μνημόσυνο. Όμως μπροστά σ’ ένα νέο μνημείο θαυμαστό και πανέμορφο, τεχνολογημένο άριστα από ειδικούς : τον αρχιτέκτονα Στέφ. Φιλίππου και τον Βίκτωρα Χαριζόπουλο που είχε την εκτέλεση σαν μηχανικός. Ομόρφυνε ο χώρος.

Ένα έργο που άξιζε να γίνει για τη μνήμη αυτών των άτυχων της ζωής.
Θα στέκεται εκεί για χρόνια και θα θυμίζει τις κακές μέρες του πολέμου.

Είναι προσφορά και αφιέρωμα του Χρήστου Χουσμεκερίδη στη μνήμη της γιαγιάς του Γεσθημανής Τσινικλίδου, θύμα κι αυτή.

Του αξίζουν θερμά συγχαρητήρια.”

Και βέβαια και τα δικά μου θερμά συγχαρητήρια σε όλους που συνετέλεσαν στο συγκεκριμενο αριστούργημα μνήμης!!

(Από ανάρτηση της κας Κάλι Κυριακύδου)