Επί εκατοντάδες χρόνια αυτά τα ζώα ζούσαν στα βουνά. Μάλιστα τις τελευταίες δεκαετίες ούτε στα βουνά πολυεμφανίζονταν. Η θέαση στο βουνό αρκούδας τα τελευταία 80, ας πούμε, χρόνια ήταν κάτι το εξαιρετικά σπάνιο.

Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια αναφορά στο βάθος της ιστορίας αυτού του τόπου που να αναφέρει πως οι αρκούδες συγκατοικούσαν στις πόλεις και τα χωριά με τους ανθρώπους. Πως κατέβαιναν μέρα μεσημέρι και σουλατσάριζαν σαν να ήταν κατοικίδια σκυλάκια.

Κάποιοι άσχετοι με την επαρχία και τη ζωή σε αυτήν, πιπιλάνε την καραμέλα της εκδίωξης των αρκούδων από το φυσικό τους περιβάλλον, το βουνό. Πως, δήθεν, η αυξημένη ανθρώπινη δραστηριότητα στα βουνά εξώθησε τα άγρια ζώα να κατέβουν πιο χαμηλά για προστασία. Ουδέν αναληθέστερο. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει στην πραγματικότητα. Η ύπαιθρος και ειδικά τα ορεινά χωριά ερημώνουν. Οι άνθρωποι τα έχουν εγκαταλείψει και έχουν μετοικήσει στα αστικά κέντρα. Τα δάση έχουν θεριέψει και έχουν επεκταθεί και σε περιοχές που κάποτε έσφυζαν από ανθρώπινη παρουσία. Άρα δεν είναι αυτή η αιτία.

Θα σημειώσουμε μόνο πως οι αρκούδες άρχισαν να εμφανίζονται στην περιοχή μετά την δραστηριοποίηση των δύο ιδιωτικών (μη κερδοσκοπικών, λένε) εταιρειών για την προστασία του άγριου αυτού ζώου. Και να επισημάνουμε, επίσης, πως η δραστηριοποίησή τους δεν περιορίστηκε σε εθελοντικού τύπου δράσεις, όπως πιστεύει η πλειοψηφία της κοινής γνώμης, αλλά και σε διάφορα προγράμματα της πολιτείας με τελευταίο το LIFE ARCPROM προϋπολογισμού, κρατηθείτε, 2,7 εκατομμυρίων ευρώ για την …συμφιλίωση αρκούδας-ανθρώπου !

Υ.Γ. Οι υπάλληλοι ή οι έχοντες σχέση με τις γνωστές ιδιωτικές αρκουδοεταιρείες ας μην μπουν στο κόπο να μας “ενημερώσουν” για το πόσο καλές προθέσεις έχουν ή για το πόσο φυσικό είναι αυτό που συμβαίνει. Έχουμε κουραστεί να ακούμε τα “επιχειρήματά” τους.

Δημήτρης Σμιξιώτης