Επειδή τα ερωτήματα που τίθενται δημόσια και αφορούν την λειτουργία και τις δραστηριότητες του δήμου οφείλουν και να απαντώνται δημόσια, ώστε να μην μένει ίχνος σκιάς και υποψίας, καλό είναι να ειπωθούν ορισμένα πράγματα για το έργο της διευθέτησης του Αλιάκμονα, με την ελπίδα ότι οι ανησυχίες και οι προβληματισμοί των συμπολιτών μας και ιδίως των καλών φίλων της ΣΜΙΞΗΣ θα μηδενιστούν.

Η ορθή τάξη των πραγμάτων επιβάλλει την ανάδειξη της αλήθειας, η οποία στα σύνθετα ζητήματα είναι συνήθως κρυμμένη στις πολλές λεπτομέρειες τους. Λεπτομέρειες τις οποίες ο κόσμος είτε αγνοεί (χωρίς βέβαια να είναι υποχρεωμένος να ξέρει), είτε αν ξέρει κάνει πως δεν βλέπει για λόγους σκοπιμότητας.

Επομένως ως αρμόδιος αντιδήμαρχος τεχνικών υπηρεσιών οφείλω να πω δημόσια ορισμένα πράγματα και γεγονότα.

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

1. Η εκτέλεση των δημοσίων έργων υπακούει σε συγκεκριμένο πολύπλοκο νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο στην Ελλάδα τα τελευταία τέσσερα χρόνια αποτελεί στην ουσία του ενσωμάτωση συγκεκριμένων οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως κανείς δεν κάνει του κεφαλιού του, ούτε το τι λέει ο Δήμαρχος, ο Περιφερειάρχης, ο Βουλευτής, ο καφετζής, ο μπετατζής, ο υλοτόμος ή ο τροχονόμος. Ως γνωστόν είμαστε στο 2020 και όχι στο 1960 ούτε καν στο 1990.

2. Πριν την εκτέλεση ενός μεγάλου και σημαντικού έργου και πολύ πριν την ένταξη του σε κάποιο χρηματοδοτικό πρόγραμμα πρέπει υποχρεωτικά να εξασφαλιστούν όλες οι απαιτούμενες εγκρίσεις και αδειοδοτήσεις, με κορωνίδα όλων την περιβαλλοντική, η οποία λαμβάνει υπόψη της όλες τις υπόλοιπες. Σε αυτή ακριβώς την διαδικασία (που μπορεί για τα ελληνικά δεδομένα να τραβήξει σε μάκρος), στα πλαίσια των κανόνων της χρηστής διοίκησης, της ενημέρωσης και της πληροφόρησης, όσοι επιθυμούν να καταθέσουν τις ενστάσεις τους, τις αντιρρήσεις τους και τους προβληματισμούς τους για την εκπονούμενη μελέτη του υπό κατασκευή έργου, μπορούν να το πράξουν. Μετά την υπογραφή της σύμβασης για την υλοποίηση του έργου, το μόνο που χωρεί είναι η άσκηση οποιουδήποτε (και από οποιονδήποτε) νομικού μέσου για αθέτηση συμβατικών υποχρεώσεων του αναδόχου.

3. Η ιστορία του συγκεκριμένου έργου πηγαίνει πίσω κοντά μια δεκαετία και αποτελεί μέρος μιας συνολικής σύνθετης μελέτης αντιμετώπισης, αφενός της πλημμυρικής συμπεριφοράς του Αλιάκμονα ποταμού στα διοικητικά όρια του δήμου Άργους Ορεστικού, με αφετηρία την περιοχή της ΣΚΑΛΚΗΣ και τερματισμό την γέφυρα της ΑΜΜΟΥΔΑΡΑΣ, λόγω της ανεξέλεγκτης και χωρίς έλεγχο ανθρώπινης παρέμβασης, αλλά και της επίδρασης της ίδιας της φύσης επί σειρά δεκαετιών και αφετέρου της προστασίας, αξιοποίησης και ανάδειξης του φυσικού τοπίου και των κατασκευών της ευρύτερης περιοχής (δασοτεχνικά έργα ανάδειξης του δασυλλίου, έργα προστασίας των βάθρων και ανάδειξης των όψεων της παλιάς γέφυρας, έργα προστασίας της νέας γέφυρας, την κατεδάφιση των αντιαισθητικών παλαιών σφαγείων και τέλος έργα αξιοποίησης και ανάδειξης του τοπίου εκατέρωθεν της διευθετημένης κοίτης με ένα σύνολο άλλων τεχνικών έργων).

4. Το έργο που ‘’τρέχει’’ (ΑΛΙΑΚΜΟΝΑΣ Ι) αφορά την υδραυλική αντιμετώπιση της διευθέτησης της κατεστραμμένης κοίτης του οριοθετημένου και χαρακτηρισμένου ως δάσος πεδινού υδατορέματος σε μήκος περίπου 2.300μ από την περιοχή της ΣΚΑΛΚΗΣ έως την συμβολή του με τον ΄΄Στραβοπόταμο’’, την προστασία των γεφυρών και την εκτέλεση πλήθους τεχνικών έργων πρόσβασης και περιπατητικών διαδρομών, χωρίς καμία επέμβαση στο γνωστό δασάκι του Άργους Ορεστικού. Η κύρια υδραυλική μελέτη (η οποία αντικειμενικά με όρους τεχνικούς προτείνει τις βέλτιστες λύσεις και η οποία έχει εγκριθεί ως προς τους περιβαλλοντικούς όρους που εκδόθηκαν το 2011 και τροποποιήθηκαν το 2017) προβλέπει ανάμεσα στα άλλα την υλοτόμηση των απολύτως απαραίτητων δέντρων (διακόσια σε αριθμό) με ευθύνη αποκλειστικά και μόνο του δασαρχείου, σύμφωνα με την νομοθεσία και όχι του δήμου Άργους Ορεστικού. Σκοπός η δημιουργία ανοικτού και καθαρού πεδίου ώστε να ο ανάδοχος να μπορεί απρόσκοπτα να εκτελεί τις συμβατικές του υποχρεώσεις, τηρώντας απαρέγκλιτα τους περιβαλλοντικούς και λοιπούς όρους της σύμβασης. Δυστυχώς επί έξι μήνες το δασαρχείο μη γνωρίζοντας και το ίδιο τι ακριβώς θέλει και τι πρέπει να κάνει προσπάθησε να φορτώσει στις ΄΄πλάτες΄΄ του δήμου υποχρεώσεις που δεν του αναλογούσαν, προβάλλοντας κάθε φορά διαφορετικές απαιτήσεις, εφαρμόζοντας τυφλά την δασική νομοθεσία και αγνοώντας ότι τα δασοτεχνικά έργα διευθετήσεων των πεδινών μη πλεύσιμων ποταμών υπακούουν σε διαφορετικό θεσμικό πλαίσιο. Σε απλά Ελληνικά, είναι προτιμότερο να ‘’ θυσιαστούν ‘’ κάποια δέντρα (όσα προτείνει η εγκεκριμένη μελέτη) και να σωθεί όλο το οικοσύστημα της περιοχής παρά να συμβούν μοιραία κάποια στιγμή τραγικά φαινόμενα τύπου ΜΑΝΔΡΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ, όπου όχι μόνο δέντρα ή αυτοφυής βλάστηση ή ορνιθοπαγίδες δεν θα μείνουν όρθια, αλλά δυστυχώς μπορεί να θρηνήσουμε και ανθρώπινες απώλειες.

5. Σήμερα απ’ όσο είμαι σε θέση να ξέρω οι δασικοί συνεταιρισμοί υλοτομούν, καθ’ υπόδειξη του δασαρχείου, δέντρα ‘’ων ουκ εστί αριθμός’’ σύμφωνα με εγκεκριμένο πίνακα υλοτομίας, αλλά μόνο στην οριοθετημένη περιοχή επέμβασης του έργου που δημοπρατήθηκε και θα υλοποιηθεί, η οποία όντως αγγίζει μια μικρή ‘’γωνία’’ στο δασάκι.

6. Τα έργα αξιοποίησης και ανάδειξης του αλσυλλίου (δασάκι) και της διευθέτησης του τμήματος του Αλιάκμονα από ‘’Στραβοπόταμο’’ έως ‘’Αμμουδάρα’’ αποτελούν αντικείμενο επόμενης εργολαβίας, όταν με το καλό ολοκληρωθούν όλες οι διαδικασίες ένταξης και δημοπράτησης.

7. Το δασάκι του Άργους Ορεστικού αποτελεί χαρακτηρισμένη δημόσια δασική έκταση χωρίς κανένα δικαίωμα κυριότητας από τον δήμο Άργους Ορεστικού. Επομένως αρμόδιο και μόνο για την διαχείριση και την παράδοση του σε χρήση ή όχι από τον οποιονδήποτε είναι η αρμόδια δασική υπηρεσία Καστοριάς. Άλλωστε το σύνταγμα της Ελλάδας απαιτεί την πλήρη προστασία των δασικών εκτάσεων, αναθέτοντας το ρόλο του ‘’προστάτη’’ εκ των πραγμάτων στα δασαρχεία της χώρας και όχι στους δήμους. Οι δήμοι ή οι περιφέρειες αποτελούν φορείς ανάθεσης για την εκτέλεση των έργων, τα οποία μετά από έγκριση του δασαρχείου μπορούν να επέμβουν στα δάση.
Με την ελπίδα ότι το τοπίο ξεκαθάρισε και τα ερωτήματα απαντήθηκαν, ζητώντας εκ των υστέρων συγνώμη για την έκταση της ανάρτησης θέλω να κλείσω με μία προσωπική προτίμηση.

Μου είναι προτιμότερο να βλέπω κάθε χρόνο τον παπά να ρίχνει το σταυρό από την ‘’σωσμένη’’ και αποκαλυμμένη παλιά γέφυρα, παρά στο όνομα μιας λανθάνουσας περιβαλλοντικής ανησυχίας, όταν ο ‘’θυμωμένος’’ Αλιάκμονας κατεβάσει τόσο πολύ νερό (πράγμα που είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα συμβεί) εμείς ή επόμενες γενιές ζήσουμε μια τοπική περιβαλλοντική καταστροφή.